Wszystko, co naturalne, jest lepsze. Ta powszechnie znana prawda, powtarzana od wieków, jest jednak częstokroć lekceważona. Tempo życia wymusza na nas sięganie po produkty przetworzone. Tymczasem z powodzeniem możemy odnaleźć drogę do zdrowia w rosnących wokół nas roślinach. Ziołolecznictwo wraca do łask, wraz z pojawianiem się chorób, które ciężko jest wyleczyć medycyną tradycyjną. Jedną ze stosowanych w profilaktyce zdrowia substancji naturalnych jest nieco niedoceniona kozieradka pospolita.
O kozieradce słów kilka…
Co jest kozieradka? Kozieradka jest rośliną z rodziny bobowatych. Należy zatem do tej samej grupy roślin, co popularny bób, który nadał początek nazwie rodziny, i którego nasiona dobrze znamy w formie gotowanej lub ostatnimi czasy, coraz częściej suszonej i przyprawionej. Kozieradkę określa się niekiedy również słowem kozioroźnik oraz boża trawka. Jest rośliną jednoroczną, kwitnącą latem. Podobnie jak wiele innych roślin zapylana jest przez pszczoły. Można z niej pozyskać wykazujący właściwości prozdrowotne miód. Pod względem systematyki taksonomicznej, kozieradka należy do okrytonasiennych roślin naczyniowych. Zawiera wartościowe tłuszcze oraz białka roślinne i niewielkie ilości eterycznych olejków. Zdaniem niektórych, nasiona kozieradki wykazują smak podobny do karmelu albo selera. Niektórzy twierdzą też, że w smaku przypominają one lubczyk. Po ugotowaniu smak wyraźnie się zmienia.
Fenugreek to anglojęzyczna nazwa kozieradki, a pod nazwą fenugreek seeds można odnaleźć preparaty dostępne w formie łatwo przyswajalnych kapsułek. Preparat z powodzeniem może być stosowany jako wartościowy suplement diety. Teraz fenugreek seeds można w łatwy i szybki sposób nabyć w internecie.
Po czym poznać kozieradkę
Kozieradka ma mocny korzeń i prostą, ale niezbyt rozgałęziony korzeń. Ma zielone z wierzchu, i siniejące od spodu trójlistkowe liście. Korona nieraz nabiera koloru żółtego. Kielich ma kształt rurki, a kwiaty są króciutkie, i umiejscowione w kącikach listków. Nasiona są twarde, koloru beżowobrunatnego, rozdzielone bruzdą na dwie, niesymetryczne części. Pod tym względem przypominają grykę.
Historia kozieradki
Zdaniem niektórych roślina ma już kilka tysięcy lat i starożytni Egipcjanie wyrabiali z niej olejek. Kozieradka znana była również w Indiach. Afryka wschodnia i Chiny, to także miejsca, gdzie kozieradka występowała jako pierwsza. Nazywana jest też niekiedy koniczyną grecką, bowiem łacińska nazwa rośliny oddawana jest słowami “greckie siano”. W pierwszym na terenie naszego kraju opracowaniu botanicznym, zredagowanym przez Szymona Syreniusza w szesnastym wieku, wymieniana jest jako fenegryk. Nasiona kozieradki, wówczas w formie sproszkowanej, stosowany był do leczenia czyraka, a więc bakteryjnego zapalenia mieszka włosowego, i tkanek znajdujących się w jego pobliżu. Stany zapalne i wrzody leczone były kozieradką, podobnie jak blednica. Kaszel i zapalenia górnych dróg oddechowych niwelowano przy pomocy kozieradki, z powodu jej wykrztuśnego działania. Używano jej też na drodze powrotu do zdrowia, w czasie rekonwalescencji. Przy pomocy rośliny też leczono także gruźlicę i krzywicę. Stosowana była również przy niedoborze masy ciała oraz w przypadkach niedokrwistości.
Jak podają austriackie źródła historyczne z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku, niegdyś kozieradkę można było też spotkać jako składnik paszy dla bydła. Weterynaryjne właściwości kozieradki znalazły oddźwięk w produkcji leków dla koni, pomocnych w przypadkach ropnego zapalenia skóry. Używana była też w przypadkach oparzeń, za pomocą powtarzanych we właściwych odstępach czasu okładów. Dermatozy, parchy oraz liszaje z powodzeniem leczono wykorzystując właśnie tę roślinę.
Kozieradka miała jednak nie tylko spożywcze i lecznicze, ale także techniczne zastosowanie. Była bowiem wykorzystywana przy produkcji sukien. O dziwo, dawniej używano jej także do likwidacji przykrych zapachów, mimo iż kozieradka… sama posiada specyficzny, niezbyt przyjemny w odbiorze zapach, który jeszcze bardziej uwydatnia się w trakcie prażenia nasion.
Do czego wykorzystywana jest kozieradka
Roślina niekiedy stosowana jest też jako produkt do wytwarzania maseczek kosmetycznych regenerujących uszkodzoną cerę. Kozieradka wykorzystywana jest też w homeopatii jako immunostymulator. Podobnie jak w przeszłości u zwierząt, tak i obecnie u ludzi stosuje się ją do wykonywania okładów. Po zalaniu nasion wodą, półgodzinnym odczekaniu aż gruntownie się zaparzą, można przystąpić do przykładania ich na wymagające tego miejsca. Kozieradka stosowana jest również przy produkcji kompresów. W niektórych krajach Beneluxu oraz na terenie Szwajcarii wykorzystywana jest jako dodatek do sera, niekiedy również do chleba. W najwyższych górach Europy, czyli w Alpach, kozieradka błękitna, jedna z odmian tej rośliny, znajduje swoje zastosowanie w kuchni jako przyprawa. Nać tej rośliny jest też tradycyjną przyprawą w Gruzji, pod nazwą utszo suneli, bowiem jej nasiona zwiększają wydzielanie śliny. Dodawana jest do mięs, ryb i zapiekanek. Dobrze współgra też z marmoladą. Dzięki swoim rzadko docenianym walorom zapachowym, wykorzystywana jest też do odstraszania moli. Zaskakujący jest fakt, że silny zapach przechowywanej w zielniku kozieradki wyczuć można nawet po upływie całego wieku!
Wpływ kozieradki na zdrowie
Nie bez powodu jedną z nazw tej rośliny jest kozieradka lekarska. Jakich efektów zdrowotnych można się spodziewać przyjmując kozieradkę?
Ponieważ nasiona kozieradki zawierają w sobie cenne galaktomannany, czyli substancje pomagające w walce z cukrzycą, używane są do obniżania poziom cukru we krwi. Wykorzystywane są do żywności dedykowanej pacjentom cierpiącym na cukrzycę typu drugiego. Kozieradka hamuje wchłanianie cukrów w żołądku. Działanie hipoglikemiczne tej rośliny znane było już kilka tysięcy lat temu. Nasiona te z powodzeniem wykorzystywane są także w leczeniu otyłości. Kleik z kozieradki umożliwia lepsze trawienie. Z powodu bardzo wysokiej zawartości błonnika, nasion kozieradkowych używa się do podreperowania perystaltyki jelit i lepszego wypróżniania się. Osoby zmagające się z zatwardzeniami oraz innymi chorobami przewodu pokarmowego, uwolnią się od problemów, sięgając po kozieradkę. Podobnie w przypadku tych, którzy cierpią na hemoroidy.
Kozieradka ma także działanie przeciwutleniające. Rozwiązanie wielu swoich dolegliwości w dłuższej perspektywie będzie niemal gwarantowane, używając kozieradki przy wielu pojawiających się schorzeniach i uszkodzeniach skóry.
Związki czynne kozieradki wykazują działanie przeciwnowotworowe. Zawarta w roślinie diosgenina, skutecznie zapobiega rozwojowi raka jelita grubego, ponieważ hamuje namnażanie się komórek rakowych. Wpływają też korzystnie na stany zapalne.
Kozieradka poprawia samopoczucie również dlatego, że usprawnia organizm i ułatwia uwolnienie się od nieprzyjemnych wzdęć.
Dzięki kozieradce problemem przestanie być także zbyt wysoki poziom złego cholesterolu. Przy pomocy kozieradki usprawni się też praca trzustki.
Kozieradka wykorzystywana jest niekiedy jako środek na porost włosów. Osoby, które przestały się już cieszyć bujną fryzurą, mają szansę odzyskać mocne i gęste włosy przez przeszczepu. Dla tych, którzy włosy nadal mają w nienaruszonym stanie, kozieradka będzie pomocna przy wzmocnieniu ich oraz przy zapobieganiu ich utracie. Mężczyźni mogą też skorzystać z kozieradki w przypadku problemów z erekcją.
Dekolt będzie wyglądał lepiej po regularnym piciu naparu z kozieradki. W Iranie roślina ta stosowana jest do regeneracji wzroku.
Przy pomocy kozieradki usunąć można nie tylko trądzik, ale też samo nadmierne wysuszenie twarzy.
Jak pokazują badania i doświadczenie, nawet choroba Alzheimera mniej dawała się we znaki niektórym osobom właśnie dzięki kozieradce.
Jak widać, stosowanie fenugreek może przynieść szereg korzyści dla zdrowia człowieka.
Wysokiej jakości kozieradkę dostaniesz na swiatsupli.pl Kliknij
Gdzie występuje kozieradka
Kozieradkę można spotkać na granicy Europy i Azji, w rozdzielających oba kontynenty górach Kaukazu, oraz na terenie Uzbekistanu, Turkmenistanu i Pakistanu. W Europie występuje na Ukrainie i w sąsiedniej Mołdawii. Pewne odmiany tej rośliny napotkać można też w basenie Morza Śródziemnego. Najbliżej naszego kraju porasta także w państwach nadbałtyckich, takich jak Litwa czy Estonia. Jako gatunek napływowy, nie występujący rodzimie na danym obszarze, uprawiany jest de facto na całym świecie. Wymaga dobrego, urodzajnego podłoża glebowego, a także słońca i zabezpieczenia przed wiatrem. Zaraz po rozpoczęciu drugiego kwartału roku, nasiona wysiewa się na głębokość półtora metra do gruntu w rządkach, z zachowaniem odpowiednich odstępów. W tak dobrze przygotowanych warunkach można się spodziewać szybkiego wzrostu rośliny. Po wysuszeniu jest młócona, a następnie suszona i na wiele sposobów przerabiana, by móc służyć poprawie zdrowiu i urodzie. Mimo, że przez historyków rolnictwa i botaników nieraz nazywana jest “zapomnianą” przyprawą, wcale nie warto zapominać o jej szeregu prozdrowotnych właściwości.
