Wprowadzenie
Hashimoto to choroba autoimmunologiczna, która wpływa na funkcjonowanie tarczycy i może prowadzić do niedoczynności tarczycy. Wielu pacjentów zastanawia się, czy istnieją suplementy, które mogą wspierać leczenie Hashimoto i poprawiać funkcjonowanie tarczycy. Niestety, obszar ten jest słabo zbadany, a dowody naukowe są często niespójne.
Niedawno przeprowadzono metaanalizę sieciową, w której porównano wpływ suplementacji selenu, witaminy D i mio-inozytolu (w połączeniu z selenem) u osób z Hashimoto. Wyniki tej analizy dostarczają nowych informacji na temat skuteczności tych suplementów.
Selen – czy warto go suplementować w Hashimoto?
Co mówią badania?
- Stosowanie selenu w dawce 200 μg/dobę znacząco obniżyło poziom przeciwciał anty-TPO i anty-TG.
- Stosowanie samego mio-inozytolu, witaminy D oraz połączenia selenu z mio-inozytolem nie wpływało na obniżenie anty-TPO i anty-TG.
Wnioski:
- Selen ma największy potencjał w Hashimoto spośród przebadanych suplementów.
- Efekt działania selenu jest duży i zauważalny w wielu badaniach.
- Dawkowanie jest kluczowe – w badaniach stosowano 200 μg/dobę, co jest blisko górnego poziomu tolerowanego (255 μg/dobę według EFSA, 2023).
- Decyzja o suplementacji powinna uwzględniać spożycie selenu z dietą, aby uniknąć nadmiaru, który może być szkodliwy.
MEDVERITA Selen+Cynk 60kaps-KLIKNIJ TUTAJ
Witamina D – czy ma znaczenie w Hashimoto?
Co mówią badania?
- W omawianej metaanalizie witamina D nie miała wpływu na obniżenie anty-TPO i anty-TG.
- Jednak wcześniejsza metaanaliza z 2022 roku wykazała, że witamina D może obniżać poziom anty-TPO, choć nie wpływa na poziom anty-TG.
Wnioski:
- Witamina D może mieć pewien wpływ na autoimmunologiczny stan zapalny, ale dowody są niespójne.
- Warto monitorować poziom witaminy D we krwi i dostosować suplementację w przypadku niedoboru.
- Optymalne stężenie witaminy D we krwi to 30-50 ng/ml, a dawki suplementacyjne mogą wynosić 1000-4000 IU dziennie w zależności od wyników badań laboratoryjnych.
Mio-inozytol – czy warto go stosować?
Co mówią badania?
- Stosowanie samego mio-inozytolu nie wpływało na obniżenie anty-TPO i anty-TG.
- W połączeniu z selenem prowadziło do obniżenia TSH i wzrostu poziomu T4, ale nie miało wpływu na poziom przeciwciał anty-TPO.
Wnioski:
- Mio-inozytol może mieć korzystny wpływ na regulację TSH, ale nie wpływa na redukcję przeciwciał autoimmunologicznych.
- Może być rozważany u pacjentów z Hashimoto, szczególnie jeśli występuje insulinooporność, ponieważ mio-inozytol może poprawiać wrażliwość na insulinę.
- Najlepsze efekty uzyskuje się w połączeniu z selenem.
Pharmovit Inozytol Max 750mg 60kaps-KLIKNIJ TUTAJ
Inne potencjalne suplementy w Hashimoto
- Cynk – bierze udział w produkcji hormonów tarczycy, ale brak jednoznacznych dowodów na skuteczność suplementacji u pacjentów z Hashimoto.
- Magnez – może wspierać funkcjonowanie układu nerwowego i redukcję stresu, ale nie ma bezpośrednich dowodów na jego wpływ na Hashimoto.
- Żelazo – ważne dla produkcji hormonów tarczycy, zwłaszcza u kobiet z niedoborem.
- Kwasy Omega-3 – mogą mieć właściwości przeciwzapalne i wspierać układ odpornościowy.
Jak bezpiecznie suplementować selen i inne składniki?
- Przed rozpoczęciem suplementacji warto wykonać badania laboratoryjne, aby ocenić poziomy selenu, witaminy D i innych kluczowych mikroelementów.
- Selen najlepiej dostarczać z pożywienia, na przykład z orzechów brazylijskich, ale jeśli to niemożliwe, można rozważyć suplementację.
- Należy unikać nadmiaru suplementów, ponieważ zarówno niedobór, jak i nadmiar mogą być szkodliwe dla zdrowia.
Podsumowanie – jakie suplementy mają realne korzyści przy Hashimoto?
- Największy potencjał wykazuje selen – obniża anty-TPO i anty-TG.
- Witamina D może mieć wpływ na anty-TPO, ale dowody są niespójne.
- Mio-inozytol w połączeniu z selenem może poprawiać poziom TSH i T4.
- Inne suplementy, takie jak cynk, magnez i kwasy Omega-3, mogą wspierać organizm, ale nie mają jednoznacznego wpływu na Hashimoto.
Najważniejsze: Przed wprowadzeniem suplementacji warto skonsultować się z lekarzem i wykonać badania laboratoryjne, aby uniknąć potencjalnych skutków ubocznych.
